علمی و آموزشی

Lymph یا لنفوسیت یک نوع گلبول سفید خون است که در دستگاه ایمنی بدن نقش دارد. این گلبول‌ها در مغز استخوان تولید می‌شوند و در خون و بافت‌های لنفاوی موجود هستند. آنها به سلول‌های B و T تقسیم می‌شوند که هر کدام وظایف مختلفی در مبارزه با عفونت‌ها و سرطان‌ها دارند.lymph در آزمایش خون

سطح نرمال لنفوسیت در خون بزرگسالان بین ۱۰۰۰ و ۴۸۰۰ لنفوسیت در هر میکرولیتر (µL) خون است. سطح نرمال لنفوسیت در خون کودکان بین ۳۰۰۰ و ۹۵۰۰ لنفوسیت در هر µL خون است. افزایش یا کاهش سطح لنفوسیت ممکن است نشان‌دهنده برخی بیماری‌های عفونی، التهابی، خودایمنی، سرطانی یا وراثتی باشد.برای تشخیص دقیق علت تغییرات سطح لنفوسیت، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

لنفوم چیست و علائم آن

لنفوم یک نوع سرطان است که از سلول‌های لنفوسیت در سیستم لنفاوی بدن شروع می‌شود. سیستم لنفاوی شامل غدد لنفاوی، طحال، تیموس و مغز استخوان است که به محافظت از بدن در برابر عفونت‌ها کمک می‌کند.لنفوم دو نوع اصلی دارد: لنفوم هوچکین (HL) و لنفوم غیر هوچکین (NHL). این دو نوع در نوع و منشأ سلول‌های بدخیم، سیر بیماری و پاسخ به درمان تفاوت دارند.

علائم لنفوم ممکن است شامل این موارد باشد:

بزرگ شدن غدد لنفاوی که معمولاً بدون درد هستند

تب، تعرق شبانه، خارش، کاهش وزن و خستگی

تورم رگ‌های خونی، کبد یا طحال

سرگیجه، سردرد، تشنج یا فلج صورت

عفونت‌های مکرر یا شدید123

برای تشخیص لنفوم، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:

آزمایش خون، ادرار یا مغز استخوان

بافت برداری از گره لنفاوی یا بافت دیگر

تصویربرداری پزشکی مانند رادیولوژی، سونوگرافی، CT scan یا PET scan123

برای درمان لنفوم، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:

شیمی‌درمانی: استفاده از داروهای قاتل سلول برای نابود کردن سلول‌های بدخیم

پرتودرمانی: استفاده از پرتوهای قاتل سلول برای نابود کردن سلول‌های بدخیم

نور درمانی: استفاده از نور فرابنفش برای نابود کردن سلول‌های بدخیم

درمان هدفمند: استفاده از داروهای خاص برای حمله به مولکول‌های خاص در سلول‌های بدخیم

جراحی: بریدن گره لنفاوی یا بافت دارای سلول بدخیم

پلاسمافرز: جداسازی و حذف پلاسما (قسمت مایع خون) حاوی پروتئین‌های زائید

چشم‌انداز بقاء بستگی به نوع و مرحله لنفوم، علائم و عامل‌های دیگر دارد. به طور کلی، میزان بقای پنج ساله برای لنفوم هوچکین ۸۵٪ و برای لنفوم غیر هوچکین ۶۹٪ است. برخی از انواع لنفوم قابل درمان هستند و برخی دیگر می‌توانند با درمان کنترل شوند.

Lymph یا لنفوسیت یک نوع گلبول سفید خون است که در دستگاه ایمنی بدن نقش دارد. این گلبول‌ها در مغز استخوان تولید می‌شوند و در خون و بافت‌های لنفاوی موجود هستند. آنها به سلول‌های B و T تقسیم می‌شوند که هر کدام وظایف مختلفی در مبارزه با عفونت‌ها و سرطان‌ها دارند.lymph در آزمایش خون

سطح نرمال لنفوسیت در خون بزرگسالان بین ۱۰۰۰ و ۴۸۰۰ لنفوسیت در هر میکرولیتر (µL) خون است. سطح نرمال لنفوسیت در خون کودکان بین ۳۰۰۰ و ۹۵۰۰ لنفوسیت در هر µL خون است. افزایش یا کاهش سطح لنفوسیت ممکن است نشان‌دهنده برخی بیماری‌های عفونی، التهابی، خودایمنی، سرطانی یا وراثتی باشد.برای تشخیص دقیق علت تغییرات سطح لنفوسیت، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

لنفوم چیست و علائم آن

لنفوم یک نوع سرطان است که از سلول‌های لنفوسیت در سیستم لنفاوی بدن شروع می‌شود. سیستم لنفاوی شامل غدد لنفاوی، طحال، تیموس و مغز استخوان است که به محافظت از بدن در برابر عفونت‌ها کمک می‌کند.لنفوم دو نوع اصلی دارد: لنفوم هوچکین (HL) و لنفوم غیر هوچکین (NHL). این دو نوع در نوع و منشأ سلول‌های بدخیم، سیر بیماری و پاسخ به درمان تفاوت دارند.

علائم لنفوم ممکن است شامل این موارد باشد:

بزرگ شدن غدد لنفاوی که معمولاً بدون درد هستند

تب، تعرق شبانه، خارش، کاهش وزن و خستگی

تورم رگ‌های خونی، کبد یا طحال

سرگیجه، سردرد، تشنج یا فلج صورت

عفونت‌های مکرر یا شدید123

برای تشخیص لنفوم، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:

آزمایش خون، ادرار یا مغز استخوان

بافت برداری از گره لنفاوی یا بافت دیگر

تصویربرداری پزشکی مانند رادیولوژی، سونوگرافی، CT scan یا PET scan123

برای درمان لنفوم، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:

شیمی‌درمانی: استفاده از داروهای قاتل سلول برای نابود کردن سلول‌های بدخیم

پرتودرمانی: استفاده از پرتوهای قاتل سلول برای نابود کردن سلول‌های بدخیم

نور درمانی: استفاده از نور فرابنفش برای نابود کردن سلول‌های بدخیم

درمان هدفمند: استفاده از داروهای خاص برای حمله به مولکول‌های خاص در سلول‌های بدخیم

جراحی: بریدن گره لنفاوی یا بافت دارای سلول بدخیم

پلاسمافرز: جداسازی و حذف پلاسما (قسمت مایع خون) حاوی پروتئین‌های زائید

چشم‌انداز بقاء بستگی به نوع و مرحله لنفوم، علائم و عامل‌های دیگر دارد. به طور کلی، میزان بقای پنج ساله برای لنفوم هوچکین ۸۵٪ و برای لنفوم غیر هوچکین ۶۹٪ است. برخی از انواع لنفوم قابل درمان هستند و برخی دیگر می‌توانند با درمان کنترل شوند.